Ο 84χρονος, Σάακ Σβαρτ αποτελεί τον ζωντανό θρύλο του Άγιαξ. Τον αποκαλούν
«ξεχασμένη ιδιοφυΐα», αλλά και «Mr. Άγιαξ», αφού αγωνίστηκε για 17 χρόνια και τρεις διαφορετικές δεκαετίες (1956-1973) στην ιστορική ομάδα του Άμστερνταμ.
Ο Σβαρτ φόρεσε τα χρώματα της ομάδας 603 φορές, όντας ο απόλυτος ρέκορντμαν συμμετοχών. Στο πρωτάθλημα Ολλανδίας σε 461 εμφανίσεις σημείωσε 170 γκολ, ενώ κατέκτησε σχεδόν τα πάντα. Η συλλογή του περιλαμβάνει 7 πρωταθλήματα Ολλανδίας, 5 Κύπελλα, 3 (συνεχόμενα) Κύπελλα Πρωταθλητριών, 1 Ιντερτότο, 2 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ και 1 Διηπειρωτικό. Ήταν μέλος της ομάδας του Άγιαξ που έκανε την ποδοσφαιρική υφήλιο να παραμιλά, στο πλευρό του τεράστιου Γιόχαν Κρόιφ, ενώ αντιμετώπισε και τον Παναθηναϊκό στον τελικό του «Γουέμπλεϊ» (2/6/1971).
Το «Τοτέμ» του Άγιαξ με αφορμή την 52η επέτειο του ιστορικού τελικού μίλησε στο SDNA για το ματς του «Γουέμπλεϊ», αλλά και τον Παναθηναϊκό.
– Τι αναμνήσεις έχετε από τον τελικό με τον Παναθηναϊκό στο «Γουέμπλεϊ»;
«Θυμάμαι είχε γίνει ένα καλό παιχνίδι. Είχαμε μεγάλο σεβασμό στον Παναθηναϊκό, ειδικά από την στιγμή που απέκλεισε την Έβερτον κάτι που δεν περιμέναμε εκείνη την εποχή.
Ήταν πολύ δυνατή ομάδα και πανάξια βρέθηκε στον τελικό. Ήταν δύσκολο για τον Άγιαξ να νικήσει στον τελικό τον Παναθηναϊκό».
– Που κρίθηκε εκείνος ο τελικός;
«Σκοράραμε γρήγορα, όμως λόγω του τρόπου που αγωνιζόταν ο Παναθηναϊκός δυσκολευτήκαμε πολύ για να πετύχουμε δεύτερο γκολ. Ο Φέρεντς Πούσκας ήταν διαβασμένος, έπαιζαν κλειστά προσπαθώντας να μας κλείσουν τους διαδρόμους. Έτσι στο πρώτο ημίχρονο δεν έγιναν πολλές φάσεις και μείναμε στο 1-0.
Στο ημίχρονο ο Μίχελς έκανε τις δύο αλλαγές, όμως δεν μπορούσαμε να απειλήσουμε ιδιαίτερα. Με το σουτ του Χάαν και το αυτογκόλ λίγο πριν το φινάλε ‘καθαρίσαμε’ το ματς».
– Ποιοι ήταν οι παίκτες του Παναθηναϊκού που σας εντυπωσίασαν περισσότερο;
«Οι παίκτες του Παναθηναϊκού που δεν έχω ξεχάσει ήταν ο ψηλός σέντερ φορ, ο Αντωνιάδης. Ψηλός με φοβερό άλμα, ήταν δύσκολο να τον μαρκάρεις.
Επίσης, ο κοντός που έκανε παιχνίδι, ο Δομάζος, αλλά και ο Ελευθεράκης. Παίκτες που θα μπορούσαν να αγωνίζονται σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα».
– Κατακτήσατε 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών στη σειρά. Ποιο ήταν το πιο εύκολο για τον Άγιαξ;
«Η πιο εύκολη νίκη μας ήταν κόντρα στην Ίντερ την επόμενη χρονιά (1972). Ήταν το καλύτερο παιχνίδι μας. Νομίζω πως το 1972 η καλύτερη χρονιά του Άγιαξ. Κατακτήσαμε τα πάντα. Το έχει κάνει αυτό η Μπάγερν και η Λίβερπουλ, αλλά εμείς προερχόμαστε από μικρή χώρα».
– Είχατε επιστρέψει στην Ελλάδα πέρυσι. Τι θυμάστε από το ταξίδι σας στα Γιάννινα;
«Μαζί με τον Στούι (πρώην γκολκίπερ) είχαμε ταξιδέψει το περασμένο καλοκαίρι στα Γιάννινα. Ήταν υπέροχα. Δώσαμε φιλικό οι παλαίμαχοι του Άγιαξ κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα. Μαζί μας έπαιξαν ο Γιάννης Αναστασίου και ο Άγγελος Χαριστέας».
– Τι σημαίνει για εσάς ο Άγιαξ;
«Όλη η ζωή μου είναι ο Άγιαξ. Είναι υπέροχο να σε σταματούν και να σου ζητούν μια φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο αναγνωρίζοντας την προσφορά σου στον Άγιαξ.
Με αποκαλούν Mr. Άγιαξ κάτι που ασφαλώς με κάνει περήφανο. Πονάει βέβαια η ψυχή μου όταν σκέφτομαι πως η ομάδα του στα 70’s έχει ξεκληριστεί. Δυστυχώς όλοι σχεδόν οι σπουδαίοι παίκτες της γενιάς μας έχουν ‘φύγει’ από τη ζωή. Αν δεν κάνω λάθος, έχουμε μείνει μόνο τέσσερις από την ομάδα του 1971».
– Συνεχίζετε να παρακολουθείτε την πορεία του Άγιαξ;
«Ο τωρινός Άγιαξ δεν έχει καλή ομάδα. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση με την δική μου ομάδα που κυριαρχούσε στην Ευρώπη. Πλέον λίγοι ποιοτικοί ποδοσφαιριστές αγωνίζονται στον Άγιαξ. Θα έλεγα πως πρόκειται για 4-5 παίκτες».
sdna.gr
