Με την ευκαιρία που σαν σήμερα το 1978 έγινε ο μεγάλος σεισμός στη Θεσσαλονίκη να πούμε μερικά πράγματα ακόμα. Ο αποδυτηριάκιας απο το Σεπτέμβριο του 1977 ζούσε θεσσαλονίκη. Εζησα όλο το χρονικό των σεισμών. Το χειρότερο όμως ήταν εκείνη η βοή που ερχόταν απο τη γή και άρχιζες το τραγούδι η ζωή εδώ τελειώνει.
Πολλές παπαριές ακούστηκαν μετά το σεισμό. Μία έλεγε ότι κάποιος φοιτητής, επισκέφθηκε συμφοιτητή του για να παρακολουθήσουν το παιχνίδι, του μουντιάλ της Αργεντινής. Ο φοιτητής που έμενε στο σπίτι του, είπε στο φίλο του, μείνε να πεταχτώ να φέρω μια πίτσα απο κάτω. Την ώρα που πήγε έγινε ο σεισμός, η πολυκατοικία έπεσε εκεί στη πλατεία Ιπποδρόμου σκοτώθηκε ο επισκέπτης και γλύτωσε αυτός που έμενε εκεί. Παπαριά. Εκείνο το βράδυ δεν είχε παιχνίδι ζωντανό. Όπως και την περίπτωση του Ηλιος πολλά και διάφορα ακούστηκαν με το μεγαλύτερο ότι ο άλλος έστειλε μήνυμα απο το αεροπλάνο στον αέρα που κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει και οι δημοσιογράφοι το έκαναν θέμα στην Ελλάδα. Το μόνο που είχε βάση ήταν ότι ο ζαχαροπλάστης δεν αναφέρω το όνομά του έκοψε κολώνες για να χωρέσουν τα νέα του μηχανήματα απο Ιταλία γι΄αυτό και έπεσε η πολυκατοικία. Το θυμάμαι καλά γιατί έκανε ωραία προφιτερόλ και κάθε απόγευμα χτυπούσα ένα φρέσκο.
Λίγους μήνες αργότερα (Μάρτιο του 80) ζήσαμε και την κατάρρευση της κερκίδας στην Τούμπα. Δεν έπεσε στο παιχνίδι ΠΑΟΚ-ΠΑΟ 0-2 με προπονητή τον Πεζάολα ο ΠΑΟ και έπεσε όταν το γήπεδο ήταν άδειο και πρίν απο ντέρμπυ κυπέλλου ΠΑΟΚ-ΑΡΗΣ. Είμασταν τυχεροί με λίγα λόγια.
